Nadat wij gedurende de Paastijd en met Pinksteren innerlijk door een overvloed van genade werden vernieuwd, brengt de liturgie ons weer terug naar “het gewone” van de tijd door het jaar. Zo voert ze ons vanuit Jeruzalem terug naar Galilea om er te luisteren naar de oproep om volgeling van Jezus te worden.
In de Bergrede nodigt Jezus ons uit te leven zoals hijzelf heeft geleefd. Bij Matheus vinden wij van hoofdstuk 5 tot 7 een portret van Jezus. Hij wil dit portret via de genade ook in ons leggen. Beginnende bij de Bergrede, die eigenlijk het DNA van de christen beschrijft, worden ons via onderrichtingen en aanwijzingen die in feite enkel door heiligen door middel van Gods dagdagelijkse gave van de genade kunnen volbracht worden.
De vieringen van de investituren en de regionale ontmoetingen met de landscommandeurs hebben mij het geruststellend bewijs geleverd van de diepe verering binnen de Orde ten aanzien van God en van het engagement voor de goede werken ten gunste van de christenen in het Heilig Land.
Laten wij hopen dat tijdens deze zomerdagen, wanneer ons dagelijks ritme wat vertraagt, wij wat meer tijd voor enige spirituele vernieuwing kunnen vrijmaken. Misschien kunnen wij via ons lijstje van zomerlectuur ook wel dagelijks enige minuutjes voor het lezen van het Nieuwe Testament reserveren of voor een bezinnend moment over de Bergrede die enige inspiratie kan bieden voor ons gebed?
Edwin Cardinal O’Brien
Zomer 2019
Vertaling: Luk De Staercke
