Gevolg gevend aan een brief van de pastoor van Bethlehem en mede als uitloper van een bedevaart naar het Heilig Land engageerde Moeder Mathilde, Algemene Overste van de Congregatie van Les Filles de Notre Dame des Douleurs, zich de nodige administratieve stappen te ondernemen om een asiel op te richten voor ouderlingen en behoeftigen zonder familie. Onder de aanmoedigingen van Mgr. Alberto Gori, de toenmalige patriarch, ging zij op zoek naar een geschikt terrein.
Het Patriarchaat, de Custode en het Frans Consulaat Generaal sloegen de handen in elkaar om dit ambitieus project te ondersteunen en de aankoop van een terrein dat eigendom was van de Zusters van de Verschijning te faciliteren. Dit terrein bevond zich op Jordaans grondgebied.
Op 19 maart 1956 – het feest van de Heilige Jozef – ging Mgr. Alberto Gori voor in de processie en zegende hij de eerste steen.
Eind 1956 konden de eerste zusters daar reeds hun intrek nemen. Zij werden er door de Franse religieuze gemeenschappen die zich reeds in het Heilig Land hadden gevestigd, met open armen onthaald. Onder meer dank zij M. Marar en M. Kamar, die de bouw van het nieuwe gebouw zorgvuldig opvolgden en mede dank zij de inzamelingen in heel de regio, slaagden de zusters erin zich perfect in de lokale gemeenschap in te passen.
De plechtige inhuldiging zou uiteindelijk op 3 november 1957 plaatsvinden. Moeder Mathilde, die zich zo tijdens haar pelgrimstocht in 1954 door de materiële en sociale armoede in het Land van Christus geraakt wist, kon de eerste bewoners in dit huis in Jeruzalem meteen ook verwelkomen. Het waren 25 vrouwen en 12 mannen.
In tussentijd is het “Asiel" een “Home” geworden en kon het doorheen de jaren ruim 1.800 bejaarden die zich in een afhankelijkheidspositie bevonden, opnemen.
Op 10 september laatstleden ging Mgr. Giacinto Boulos Marcuzzo, Patriarchaal Vicaris voor Palestina in de jubileummis voor. In zijn homilie verwees hij naar de aanwezigheid van Patriarch Michel Sabbah, toenmalig ceremoniarius, alsook van Mgr. Kamal Batisch, die destijds nog een zeer jonge priester was. P. Samandar was in 1957 eveneens present en heeft zonder ophouden de Home opgevolgd. Hij zou zich al die jaren elke week beschikbaar houden om de zondagsmis op te dragen.
Momenteel is in de Home een groot renovatieproject opgestart. Dit is noodzakelijk wilde het zijn zending nog gedurende jaren kunnen uitvoeren. Dit mooi en heugelijk jubileumfeest was meteen ook de gelegenheid om dit project voor te stellen en dank te zeggen aan de grote groep van weldoeners die al die tijd met dit huis op pad zijn gegaan.
Aan het einde van zijn homilie sprak Mgr. Marcuzzo het traditionele “Mabrouk” uit: “Moge dit werk door God gezegend zijn en moge die zegen tevens op allen rusten die al die tijd met het huis begaan waren. Zowaar een mooi uitgangspunt voor de komende zestig jaar!”
Cécile Klos voor www.lpj.org
Vertaling: Luk De Staercke
